Auteur archief: Anna Husson

Door mezelf meer te laten zien, ben ik het leven leuker gaan vinden..

En misschien ook wel een beetje mezelf…  😉

Al mijn angstige gedachten die mij tegenhielden om mezelf meer te laten zien, zijn nooit waar gebleken.

Want toen ik mezelf beperkte, alles weg stopte en mensen letterlijk weg duwde omdat ik ze niet in mijn probleem wereld wilde introduceren, leefde ik niet echt..

Je leert het leven, met de ups en downs, optimaal te ervaren als je jezelf laat zien. Emoties, gedachten, je mening, je visie en je misschien gekke hersenspinsels. Alles mag er zijn.
Met jezelf laten zien, leer je ook helemaal oké te zijn met je ego.

Natuurlijk blijft dat stemmetje aanwezig: ik moet presteren! Ik moet mensen bevriend houden, ik ben bang dat andere studeren mij gaan afwijzen.. Bla bla bla.

Maar je leert echt met DOEN dat jouw eigenwaarde niet afhangt van hoe iemand op bijvoorbeeld je ‘tegendraadse’ mening reageert.

Erkenning van een ander is tof, maar heb je echt niet nodig. En ik weet als geen ander dat dit moeilijk is, want…

De verleiding blijft om je te verstoppen.
Het is eenvoudiger om ‘ja en amen’ te zeggen.
Het voelt veel veiliger om je achter je studieboeken te verstoppen..

Het vraagt dus moed om je echte ik aan je medestudenten te tonen.

Maar geloof me: je krijg niet alleen veel meer zelfvertrouwen, maar ook als bonus veel meer levenslust.

Ik vind niks leukers dan een student uit haar of zijn schulp te halen en aan te moedigen.
Wil jij leren hoe je jezelf meer laat zien?

Ik nodig je uit om mij een berichtje te sturen. Let me see you!

Liefs, Anna

Vind de kracht om nieuwsgierig te blijven

Studeren gaat samen met dingen doen die spannend zijn, zoals mondelinge tentamens of presentaties geven.

Misschien vind jij het soms zo spannend dat je het liever uit de weg gaat.

Dit snap ik. Dit vluchtmechanisme is mij maar al te bekend.

Soms is het prima om je er aan toe te geven, maar meestal niet.

Adem in en adem uit en doe wat je diep van binnen wilt doen, want wat gebeurt er als je het niet doet?

Wat zijn de consequenties? Dat de wens om je uit te spreken niet uitkomt? Dat je je nog kleiner voelt? Dat je geen waardering krijgt voor het harde werk dat je nu verricht?

Wat je gaat helpen is te denken aan alle positieve dingen die er gebeuren en je te wachten staan ALS je wel doet wat je spannend vindt.

Wat ga je leren van het moment dat je zo nerveus bent?
Wat ervaar je op het moment dat je voor de groep staat en zegt wat je zo graag wil zeggen?
Wat gaat er door je heen als je al je kennis met een ander deelt?

Zet nieuwsgierigheid altijd voorop. Vind de kracht om je open te stellen tot het nieuwe en onzekere.

Blijf met je aandacht erbij, want het moment dat je iets spannends doet zal het moment zijn dat jij als persoon groeit. Dat is het moment dat jij groter bent dan je angst.

Wat vind jij nog spannend om te doen?

Denk jij dat je beter moet zijn in studeren? Think twice.

Ik hoor met regelmaat: ‘Ik had meer moeten studeren’.

Of: ‘Mijn planning was niet goed genoeg! Daarom heb ik een slecht cijfer gehaald en dit vak niet afgerond’.

Je denkt dat je beter moet gaan studeren. Of meer tijd aan je studie had moeten besteden.

Dit heet interpreteren.. Redenen zoeken. Oorzaken bedenken..

We doen dit natuurlijk de hele dag door, maar blijven zoeken naar antwoorden lost in dit geval niet veel op.

Je weet heel goed dat je genoeg uren hebt gestudeerd. En echt eerlijk naar jezelf zijn doet pijn.

De oorzaak van je slechte cijfer heeft veel meer te maken met hoe jij in het leven staat en hoe jij tegen jezelf aankijkt.

Het heeft dus alles te maken met de verhalen die jij jezelf vertelt. Of het dagelijkse geouwehoer, zoals een goede kennis van mij altijd zegt.

Een belangrijke houding die jij graag wilt aannemen, is van iemand die niet zo hard schreeuwt tegen zichzelf. Alles met rust bekijkt en ZO MIN MOGELIJK INTERPRETEREN EN DINGEN INVULLEN.

Aannames doen over jezelf, betekent direct dat je niet de juiste studiehouding hebt.

Stel je eens voor dat alle wetenschappers aannames doen over het onderzoek dat ze doen. Dan is je onderzoek toch niet nodig? Je weet alle antwoorden toch al voor je ze op papier hebt gezet?

Het is van belang dat je…
1) Leert luisteren naar jezelf op een moeilijk moment. Wat is echt en wat zeg ik tegen mezelf om de situatie minder pijnlijk te maken?
2) Je interpretaties niet direct al waarheid aanziet.. Bespreek ze eens met een ander.
3) Niet jezelf geheel de grond in boort bij een tegenslag. Wees eens lief!

Pak de echte oorzaak aan van jouw problemen, niet wat er op de voorgrond optreedt… Zoals een goede dokter mij ooit zei: Pak niet het symptoom aan, maar de oorzaak!

Doe jij vaak aannames over jezelf?

Dit is de beste investering in jezelf en je studie

En het heeft niks te maken met geld, tijd of energie…

Natuurlijk weet ik dat je veel geld investeert in de studie zelf, boeken en andere zaken.

Je moet ook tijd vrij maken om te studeren en opdrachten te maken.

Maar dit zijn praktische zaken.

Wat in mijn visie veel belangrijker is, is het investeren in relaties.

Verbinding zoeken.

Om echt de resultaten te behalen waarnaar je verlangt, maar om vooral gezien en gewaardeerd te worden (because you want that!) zal je moeten investeren in een ander.

Om die ander vervolgens ook te laten investeren in JOU.

Klinkt cryptisch? Dat is het niet.

Toon jezelf aan de ander en jij zal gezien worden.
Zie de ander en wellicht creëer je een relatie die voor de rest van je studie van belang zal zijn.
Laat anderen naar jou luisteren, dan voel je je gehoord.
Luister ook naar een ander, want dan leer je van zijn of haar visie.
Samen studeren, samen naar oplossingen zoeken, samen bouwen aan een mooie toekomst.

Meer verbinding, minder zorgen!

Er zijn te veel studenten die studeren vanuit een individueel beeld (Just like me, back in the time..)

Maar denk vandaag eens goed na over wat een ander voor jou kan betekenen EN wat jij voor een ander kan betekenen.

Dat is meer dan je denkt…

Investeer jij genoeg in relaties?

Waarom gaat alles toch anders dan je had gehoopt?

Pff.. Denk je dat je je presentatie goed hebt voorbereid, gaat alles toch anders dat je had gehoopt..

Waarom toch?!

Je hebt genoeg uren eraan gewerkt.

Je hebt het heel vaak doorgenomen.

Maar op het moment suprême gaat het toch niet goed.

Je blijft hangen en weet niet meer wat je moet zeggen. Of je raffelt je presentatie af en komt totaal niet tot je recht.

Je ziet de aandacht van je medestudenten afdwalen en je docent schrijft allerlei dingen op een papiertje. Je wordt er alleen maar nerveuzer van..

Dit is niet leuk.

De kans is groot dat je denkt dat het aan je planning ligt, aan je ambities, motivatie of aan de uren die je aan de presentatie hebt gewerkt. Het is allemaal niet goed genoeg! Je bent ervan overtuigt dat het aan jou en je kennis ligt.

You have never been more wrong..

Ik wil niet gemeen doen, maar het probleem ligt alsnog bij jou.

Maar niet bij je inzet, maar bij je eigenwaarde en je zelfvertrouwen. Je ziet jezelf nog als iemand die er niet toe doet, bewust of onbewust.

Dit zorgt voor blokkades in je studie. Geen wonder dat je niet kan shinen tijdens een presentatie. Je kunt wel een goede presentatie in je hoofd hebben, maar als je niet gelooft in jezelf en in je presentatie, zal het nooit naar buiten komen.

Wat helpt wel?

Werken aan het beeld wat je van jezelf hebt.

MAAR.. de manier waarop verschilt per persoon. Dus laten we samen kijken naar jouw situatie. Boek je call via de link in mijn bio.

Vind jij het moeilijk om vertrouwen te hebben in jezelf?

Weerstand tegen de woorden van een ander..

Wie mij al wat langer volgt, weet dat ik een hekel heb aan hoe sommige universiteiten het ideale plaatje van de IDEALE student beschrijven: hardwerkend, goede cijfers halen, de lat hoog leggen, een goed plan voor de toekomst hebben, ambitieus zijn etc. etc.

Ik kan er niet tegen. Ik word boos en kan me er druk om maken als ik een student help die niet aan dit beeld voldoet en zichzelf volledig kwijt is geraakt.

Mijn strijdlust is hoog. Dat is mooi, maar het zegt zoveel meer over mij en mijn verleden op de universiteit.

Het zegt namelijk dat ik nog steeds onzeker over die tijd ben.

Als ik van mezelf overtuigt ben en de ideale student was, dan zou het me toch niet moeten raken?

Als ik echt geloof dat ik goed genoeg ben, dan maak ik me er niet zo druk om. Toch?

PAS ALS IETS JE OPVALT, DAN RAAKT HET DUS IETS IN JOU…

En dat is helemaal niet erg. We worden allemaal wel eens door iets geraakt of we zijn onzeker over ons verleden.

Maar die boosheid en frustratie.. Daar gaat het een beetje mis, want dat zegt dus stiekem alles over hoe jij naar jezelf kijkt.

Ik ben me er dit jaar bewust van geworden dat boosheid en frustratie mij niet verder helpen in mijn missie om onzekere studenten weer zeker van zichzelf te maken.

Dit geldt ook voor jou. Ik zie een hoop woede tegen docenten, medestudenten, tegen de universiteit zelf etc. Waarom houden we ons niet bezig met het omarmen van deze gevoelens?

Weerstand is oké, maar het moet op een gegeven moment ook opgelost worden of minder aandacht krijgen. Weerstand gaat jou niet verder helpen in het behalen van jouw doelen en verlangens.

Wat denk jij? Is weerstand goed voor jouw groei of niet?

Heeft de universiteit de taak om voor jou te zorgen?

De discussie hoor je steeds vaker: ‘De universiteit heeft de plicht om voor haar studenten te zorgen als het minder goed met ze gaat’.

Ik ben zelf het voorbeeld van een student die niet gehoord werd in haar problemen, maar kon de universiteit mij echt helpen?

Is een universiteit een plek om mentale of psychologische problemen op te lossen?

Jep. Ik zou bijna zeggen: DOH.

Universiteiten willen best een handje helpen, met cursussen stresspreventie of een online omgeving om beter te leren plannen.

Maar willen we jonge mensen klaarstomen om vraagstukken, zoals het klimaatprobleem, op te lossen of er in geval goed mee bezig te zijn, dan moet er toch wat meer gebeuren.

En moeten studenten zelf maar leren hoe ze moeten functioneren in deze maatschappij of willen we grote problemen voorkomen en ze dus goed voorbereiden?

Ik denk toch echt het laatste. De universiteit is de laatste deur voor de grote ‘boze’ wereld.

Als we echt iets willen doen tegen de grote hoeveelheid studenten die uitvallen of met psychologische problemen worstelen, dan zal de universiteit tegen de tijdsgeest moeten drammen:

MINDER druk op optimaal presteren, MINDER focus op een maakbaar leven en alle kansen grijpen die je maar tegenkomt, MINDER gezeur over flexibiliteit en concurrentie tussen studenten. En helemaal: MINDER ieder voor zich.

Wat dan wel?

MEER ritme en structuur: Waarom wordt er van een student verwacht 40 uur te studeren, maar krijgen ze daar geen begeleiding bij?
MEER kleinere groepen die elkaar met regelmaat zien en focus op goed contact en samenwerking.
MEER ruimte voor een luisterend oor & iemand die met jou meedenkt.

Wat denk jij: Heeft de universiteit een verantwoordelijkheid ten opzichte van jou als student?

Het is eenzaam aan de top..

Het is eenzaam aan de top..

Ik houd ervan om studenten persoonlijk te spreken.

Ik luister goed naar hun woorden en hoor steeds vaker dezelfde dingen. Ik merk patronen op. Studenten denken dat ze hun eigen problemen hebben, maar negen van de tien keer zijn ze echt niet alleen in hun problematiek.

Vorige week was het weer raak. Twee studenten die met hetzelfde probleem rondlopen. Toeval of niet?

Beiden streven ze naar de top…

Maar aan de top is het eenzaam, want niet voor iedereen is er plek.

Aan de top lopen de spanningen hoog op, want als je een keer even iets minder presteert, gaat de ander er met jouw positie van door.

Zo werkt dat in het onderwijs en daar worden we op jonge leeftijd al op getraind. Bewust of onbewust. Het zit in onze cultuur.

Ik stelde de vraag: ‘Is het mogelijk dat iedereen aan de top staat?’

Nee.. Dat kan niet. Dat wisten ze zelf ook.

Toen vroeg ik: ‘Kan je het dan wel van jezelf verwachten?’.

‘Nee, want dat levert een grootse strijd met mezelf op’, kreeg ik als antwoord.

Overspannenheid is niet nieuw voor deze twee ambitieuze studenten.

Maar waarom zou je eigenlijk een voorsprong op anderen willen?

Waarom zien studenten pas dat ze ergens goed in zijn als hun cijfers beter zijn dan hun medestudenten?

Er viel vorige week een grote last van deze studenten af.

Ik merkte een paar dagen later al een hele andere energie bij ze.

Door te werken aan het loslaten van het verlangen naar excellentie, zagen ze pas echt in wat ze goed kunnen.

Door niet meer zoveel meer te willen streven, zagen ze ook in dat je juist van een ander kunt leren en dat dit goed is voor je eigen ontwikkeling.

Het gaat allemaal om ruimte maken om te voelen waar het soms niet goed met je gaat.

Wil jij altijd (onbewust) beter zijn dan een ander?

Waarom het hebben van geen ritme een doodsteek voor je studie betekent..

Vorige week vroeg ik in een video wat jij als student nou echt nodig hebt.

Ik kreeg een paar dagen daarna een berichtje van een student:

‘Ik weet inmiddels dat ik ritme nodig heb, maar ik vind het zo moeilijk! Ik maak elke week een planning en probeer een dagelijks ritme te behouden, maar elke keer weer faal ik’.

Jep. Het is heel moeilijk om in deze tijden ritme te vinden, maar je faalt niet als het even niet lukt. Het is alleen wel erg vervelend…

Studenten zonder ritme vallen namelijk OF in passiviteit (wat moet ik in hemelsnaam doen in zoveel tijd?) OF in overactiviteit (elk uur van de dag willen benutten).

Beiden zijn niet goed.

Het gaat altijd om het vinden van een goede balans tussen activiteit en passiviteit, want dan los je die extremen op.

Ja maar….. Ik hoor je het al denken: HOE DAN?

Natuurlijk kan je zelf blijven proberen een ritme te vinden, maar als zoveel studenten op dit moment worstelen met hun ritme, waarom zoek je elkaar dan niet op en bespreek je dit met elkaar? Ga je samen op zoek naar passende ritmes?

Je DEELT je ritme dan met een ander en lost hiermee nog een paar andere problemen op…

1) Je voelt je niet meer alleen in je studie, want je hebt altijd iemand om op terug te vallen.
2) Sinds jullie een ritme met elkaar delen, voel je je ook meer verantwoordelijk om je eraan te houden. Meer kans op slagen dus!
3) Het wordt gewoonweg allemaal een stuk leuker omdat je het contact met iemand anders aanhoudt.

Deel jij al je ritme met iemand?

Ben jij een student of een ondernemer?

Ik sprak laatst een student over haar studentenleven en haar ambitieuze plannen na de studie. Ze had behoefte aan een luisterend oor.

Ze sprak lovend over haar studentenleven. Het mooiste vind ze wel de flexibiliteit. Ze heeft ongeveer 14 contacturen in de week en de rest van haar tijd besteed ze hoe ze het zelf indeelt.

‘Dat is mooi’, zei ik. ‘Maar waar kan ik je dan mee helpen?’.

Na wat denken en heel veel twijfelde zinnen zegt ze opeens: ‘‘Het lukt me niet om voldoende aan mijn studie te doen’.

En daarna zei ze ook: ‘Tegelijkertijd voel ik me overwerkt’.

Ik vroeg door: ‘Wat doe je allemaal naast je studie?’.

En toen kwam het hele lijstje…

‘Ik zit in een bestuur. Ik heb al mijn eigen bedrijf, die ik na mijn studie ga uitbreiden. Ik heb natuurlijk een baan om mijn studieschuld af te lossen. Ik doe hier en daar nog meer werkervaring op, want dat vind ik belangrijk…’’

En het ging maar door….

Een flexibel studentenleven heeft natuurlijk positieve kanten.

Het geeft je onder andere de kans om over je toekomst na te denken en alvast wat zaken te ondernemen.

MAAR…. Wacht heel even..

Als student ben je geen ondernemer!

Je studie is niet jouw onderneming!

Om heel eerlijk te zijn, noem ik deze ambitieuze vrouw geen student meer

Dit heb ik ook tegen haar gezegd. Ze schrok ervan, maar kort daarna viel het kwartje.

Naast de studie moet er bij haar altijd iets bij: werknemer zijn, ondernemer,, organisator…

Niet gek dat ze weinig tijd heeft om zich te richten op wat ze eigenlijk heel leuk vindt: studeren!

In mijn visie gaat het studeren alleen over het studeren en niet over wat een werknemer graag op je CV wilt zien staan of allerlei andere carriere kansen.

Ik snap heel goed dat het belangrijk is om een CV op te bouwen en men zegt ook vaak: je moet je CV opbouwen.. en het liefst tijdens je studie.

Kan.. Maar hoeft echt niet. Ik ken ook veel studenten die zich voor 100% op hun studie hebben gericht en nu met een goede baan aan het werk zijn. Het tegenovergestelde kan dus ook!

Wat vind jij? Ben je liever een student of een ondernemer?